„Prowincja w Pałacu” – wystawa sztuki w Radzyniu Podlaskim

W sobotę, 3 sierpnia w Pałacu Potockich odbędzie się wernisaż wystawy „Prowincja w Pałacu”. Znajdą się na niej prace artystów należących do Stowarzyszenia Artystycznego Prowincja. Wydarzenie rozpocznie się o godzinie 18:00.

Idea założenia Stowarzyszenia Artystycznego Prowincja zrodziła się w Siedliszczu – niewielkiej miejscowości położonej w województwie lubelskim, która w 2016 roku odzyskała – po dwustu niemal latach – prawa miejskie. Zamieszkująca gminę nieduża społeczność skupia nad wyraz liczebną grupę twórców, którym to „siedlisko” (nazwa miasta pochodzi od tego słowa) sprzyja i patronuje. Niektórzy z nich przybyli z większych ośrodków i osiedlili się tutaj, inni – po latach nieobecności – powrócili, jeszcze inni wyrośli z tej ziemi i wciąż pozostają, są też tacy, którzy stąd wyszli, ale nadal inspirują i tworzą ważną spójnię między środowiskiem dawnym a nowo zastanym. Czytając biogramy uczestników wystawy, można odnieść wrażenie, że to oddalone od centrów kulturalnych miejsce przyciąga talenty, którym pojęcie piękna objawia się w różnej postaci, odmiennej skali barw, proporcji, stosowanych materiałów. Są wśród nich liderzy i ci, których swą wiedzą i umiejętnościami ukształtowali, pedagodzy szkolni, ale też samorodni fachowcy i pasjonaci.

Spośród technik wykorzystywanych przez artystów przeważa malarstwo – olejne, akrylowe, posługujące się pastelem i akwarelą, następnie rzeźba w drewnie, kamieniu, suporeksie, rysunek na papierze ołówkiem i węglem. Część prac to obrazy fotograficzne, obiekty wykonane haftem krzyżykowym do złudzenia przywołującym skojarzenia z malarstwem, ale też utwory będące wypadkową łączenia różnych metod i technik. Skala prac choć zróżnicowana, w większości mieści się w kameralnym formacie. W wypowiedziach dominuje język form przedstawiających, choć niektórzy – mimo inspiracji światem potocznie postrzeganym – swój proces twórczy sytuują na granicy abstrakcji.

W pracach można zaobserwować przywiązanie do odwiecznych tematów: portretu, pejzażu, martwej natury typu vanitas, architektury i wnętrza, scen o proweniencji sakralnej. Wielu autorów eksploruje świat flory i fauny, kreuje własną wizję niezbadanych warstw ziemi, sugeruje huk spadających wód wodospadu. Niektóre projekty wyróżnia designerski sznyt. Zbiór wystawionych prac wywiedziony został z wyobraźni twórców, pełnej poetyckich skojarzeń i metafor, z wnikliwej obserwacji człowieka i natury, fascynacji kulturą czarnej Afryki, ale też emocji i intuicji, niepokoju związanego ze współczesną egzystencją i bólem przemijania. Autorom przedstawień bliska jest znajomość nie tylko tendencji artystycznych minionego stulecia, ale i tych najnowszych. Burząc logiczny porządek rzeczywistości nawiązują do koncepcji surrealistycznych. Wykorzystując złudzenia optyczne, „uciekanie” przestrzeni, czerpią z doświadczeń psychologii widzenia i pop-artowskich miraży. Używając form z codziennego otoczenia ludzi, akcentując obecność akcesoriów naszej cywilizacji, kształtują swą wizję na wzór pop-artowskich zdobyczy i wiary.

Zbliżając się do realizmu oglądanego przez pryzmat fotografii, dbając o precyzję przedstawień, nasycenie form intensywnym kolorem artyści tworzą klimat bliski eksperymentom hiperrealizmu.



Jagoda Barczyńska